„Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce” (Ps 119,105). Teologiczna lektura idei światła w tradycjach Starego Testamentu

Koncepcja światła w Biblii Hebrajskiej pozostaje mocno zakorzeniona w religijno-kulturowym i filozoficznym kontekście Bliskiego Wschodu okresu starożytności. Podkreślano wówczas zarówno naturalny i fizyczny aspekt światła, jak również więź tego pojęcia ze światem transcendencji. Światło postrzegane było jako jeden z kluczowych atrybutów Boga (bogów) i symbol Jego (ich) transcendentnej aktywności. Pośród mitycznych ujęć światła w cywilizacjach Ugarit, Sumeru, Babilonii i Egiptu, idea światła w Starym Testamencie wyróżnia się dużym bogactwem terminologii i symboliki, a nade wszystko głębią teologiczną, pozwalającą odczytać jego sens dosłowny i metaforyczny. Treścią niniejszej publikacji jest prezentacja podstawowej kalki pojęciowej związanej z ideą światła w Biblii Hebrajskiej, a także wskazanie na jej fundament teologiczny, który definiuje światłość jako obraz (znak) obecności, doskonałości i wszechmocy Boga, dar Stwórcy dla świata i ludzkości, a także zadatek wiecznej szczęśliwości dla tych, którzy w trakcie swego życia doczesnego okazali wierność swemu Bogu.

Light is one of the Hebrew Bible’s most complex symbols and the common literary theme in the ancient Near East civilizations (Sumer, Ugarit, Babylonia, Egypt). In many of its biblical figurative uses, the exact significance of light is uncertain, but often some links to physical light are present. There are four main thematic lines in the biblical concept of light: the integral relationship of light to God, its importance to the world and man, its rich symbolism, and the eschatological dimension.